Recensie

Recensie Lenny Kuhr

Lenny Kuhr: 'het zou zonde zijn als we niet verbonden zijn' 

Lemmer – Met Lenny Kuhr en haar beide gitaristen Mischa Kool en Reinier Voet viel er in de theaterzaal van de Hege Fonnen volop te genieten. Hoe mooi en zuiver is die stem na ruim 50 jaar, toen ze in 1969 met 'De Troubadour' het eurovisiesongfestival won. Lenny weet nog steeds na al die jaren te verbazen met haar luisterliedjes met treffende tekst. 'Nog steeds een troubadour', zingt ze. Stef Bos schreef dit lied begin dit jaar op het balkonnetje van zijn werkkamer in Kaapstad.

Wat een stem, waarop de tijd nog steeds geen negatieve invloed lijkt te hebben gehad. We hebben met ons zestigen van begin tot einde van het concert genoten. Na een ietwat aarzelend begin is er geen moment geweest van verveling. Zo mooi en ingetogen brengt het drietal de liedjes. De één qua tekst en melodie nog mooier dan de ander. Haar levensverhaal en beleving van de stille coronatijd komt kabbelend voorbij. Vooral de nummers op haar dit voorjaar verschenen album 'Lenny' zijn een genot om naar te luisteren. Steeds weer een rake tekst met een juiste muzikale ondersteuning. En dan die stem van Lenny: een heerlijkheid om naar te luisteren en (na) te genieten. Het aan elkaar praten van de liedjes kan ze als geen ander. Aarzelend, maar oh zo trefzeker. Ook dat is kunst. Met liefde en dankbaarheid spreekt ze over makers/maaksters van de liedjes en teksten. Zoals die van haar in Israël wonende dochter Daphna Bialystock (Hoe ik weet dat je er bent) en van Elke Vierweijzer (Het komt zoals het komt).

Ze zegt ergens aan het einde van het magnifieke luisterconcert 'Als het woord er niet meer doet, zing je lalalalalala….'. En dat maakt de cirkel rond. 'Daarmee verwijs ik naar een lied waarmee ik ruim 50 jaar geleden beroemd mee ben geworden'. Juist,ja. En mag dat dan de onvermijdelijke en prachtige afsluiter van het optreden zijn. We staan nog net niet op de stoelen.    

Thijs de Boer

Overig nieuws

nieuws
Programmaoverzicht 2024